Dag 1: Hoe het begon.
Laat ik bij het begin beginnen, ongeveer 16 jaar geleden. Mijn hemel zeg zestien jaar geleden! Op de foto zie je mijn eerste beeldjes thuis op de vensterbank. Mijn vrouw vond het gaaf maar ook rommelig... moet dat nou al die beeldjes hier in de woonkamer?! Toentertijd zat ik naast mijn werk als grafisch vormgever tot diep in de nacht te kleien. Ergens had ik al het idee/gevoel dat dit ooit mijn werk zou worden. Voordat het zover is zou ik eerst een paar jaar flink moeten oefenen om de techniek echt in de vingers te krijgen. Al die klei koste me veel geld wat ik niet in grote hoeveelheden tot mijn beschikking had. Ik weet nog goed dat ik voor mijn gevoel een enorme bestelling van wel € 100,- had gedaan bij een klei webwinkel (goedkoopsteklei.nl).
De klei werd bezorgd en ik ging gelijk naar de bouwmarkt om een handige opberg box te halen. De klei moest goed opgeborgen worden en alle restjes deed ik zorgvuldig in kleine zakjes zodat de kleuren elkaar niet besmetten. Die bewaar box doos staat nu nog steeds hier in m'n atelier in de kast. Er zitten zelfs nog een paar restjes in van toen! Eindelijk een materiaal gevonden dat naast de getekende en digitale grafische wereld mijn fantasie tastbaar kon maken. Klei maakt me blij! Een aantal beeldjes liggen op de afvalberg of zijn misschien wel verbrand en waren nu rond op de eeuwige creatieve jachtvelden. De schildpad op de foto heb ik verkocht op een kunstbeurs voor amateurkunstenaars in Assen. Het art event in de TT hal in Assen. Wat was dat spannend zeg! Jemig een marktkraam gehuurd en geld betaald om mensen naar mijn werk te laten kijken. Te laten kijken. Met veel moeite heb ik afstand kunnen doen van de schildpad, want ik had groooootse plannen met al deze beeldjes. Het was voor mij een toets moment om te zien of mensen die me niet kennen de beeldjes konden waarderen. Tot mijn stomme verbazing had de beurs organisatie mijn deelname prominent op de website geplaatst. Dit zou een doorslaand succes worden en misschien kon ik al wel gaan leven van mijn kunst. Er zouden galeriehouders rondlopen die mijn werk waanzinnig zouden vinden en me een dik contract zouden aanbieden. Niks van dat alles... en natuurlijk werkt het niet zo. Heerlijk om een fantast te zijn en fantastisch dat ik heb doorgezet.
Op die beurs leerde ik Botas kennen. Een echte kunstenaar die zijn geld verdiende met het maken van beeldjes van keukengerei en hout. Ik werd zo blij van zijn werk en hij van dat van mij. Dat was de echte waarde. We hebben een even samengewerkt en zelfs een paar stopmotion filmpjes gemaakt. Nu ik terugdenk aan die tijd herinner ik me dat ik samen met hem terug reed door een flinke sneeuwstorm. We hadden in zijn vakantiehuisje samen een filmpje opgenomen waarin zijn Spooneys aan het dansen waren op het nummer "What a wonderful world" van Louis Armstrong. Wauw en zo is de cirkel weer rond.
Naam: Botas Art & Spooneyworld (John Bot)
Website: https://www.spooneyworld.org/
Verhaal John Bot:
Thanks Martin tja hoe het begon.. de basis ligt in de jaren 70 van de vorige eeuw ben ik begonnen aa het bouwen van mijn eigen ideale wereld.. mijn ouders waren beiden getraumatiseerd door de oorlog. Mijn vader werd opgepakt door de Duitsers omdat hij Engels was en kwam in het concentratiekamp terecht en mijn moeder heeft ternauwernood de gevechten rond Arnhem overleefd, maar alles daar kwijtgeraakt. Ik mocht daardoor als kind niet veel; geen vriendjes mee naar huis, sport, sinterklaasintocht en noem maar op. Uit ‘nood’ ben ik daarom mijn eigen vrienden en wereld gaan maken.. van alles wat ik vond creëerde van alles. Nu zovele jaren later, doe ik het nog. Maar nu is de wereld zelf mijn platform geworden. Mijn ‘redding’ is mijn zegen geworden kan ik wel zeggen.
