Klei workshop als afscheidscadeau van een docent.
Eergisteravond was ik nog tot ongeveer half 11 aan het voorbereiden. Heb ik alles? Het Excel lijstje nog een keer doorgelopen en alles op school klaar gezet. Nou oké ik was 1 ding vergeten… stickers met m’n logo welke ik op kaartje een Creall ansichtkaart heb geplakt zodat de kinderen en/of ouders mijn kleicreaties nog eens rustig kunnen opzoeken.
Voor de zekerheid een extra t-shirt meegenomen, want het is flink aanpoten om 82 kinderen in iets meer dan 4 uur een kleiworkshop te geven. Met een paar zweetdruppels op m’n voorhoofd was het omkleden niet nodig dankzij de nogal grondige voorbereiding. Wat is het toch fijn om kinderen en docenten te inspireren en ze dingen te laten maken waarmee ze zichzelf verbazen. Leuk voorbeeld waren 2 meisjes uit groep 7 die er niet echt zin in hadden en ergens ook wel logisch na zo’n bewogen schooljaar. Bij elke stap van de Toffe Peren die ze gingen maken vroegen ze om aandacht. Hoe moet dit, ik kan dat niet, het lukt niet meeeeeeester! Het is dan extra leuk om er een sport van te maken om ze toch gemotiveerd te krijgen. Dus ik liet ze geduldig nog een keer zien hoe je een peertje maakt om vervolgens het voorbeeld weer plat te slaan met de mededeling en nu jij. Enigszins verbouwereerd keken ze me aan bij het plat slaan van het zojuist gemaakte voorbeeld. Andere kinderen hadden het door en beschermden hun werkje als ik iets voor deed. Natuurlijk plette ik niet alles en goed voorbeeld doet volgen. Ze zijn trots op wat ze maken en precies daarom is het leuk om de kinderen een beetje uit te dagen.
Goed laat ik beginnen bij het begin. Het autootje volgeladen met klei, wiebeloogjes, oventje, klei gereedschap, mijn eigen klei creaties, geprinte stappenplannen en een USB stick voor het digibord. Van mijn moeder had ik de tip gekregen om de kleuters een verhaaltje te vertellen om de aandacht te verkrijgen. Een poosje geleden had ik meegewerkt aan een theatervoorstelling met de naam SPEES. Het ging over een geel kleiwezentje die op een gele planeet woont en allerlei problemen moest oplossen. Doordat hij van klei gemaakt is kan hij zichzelf veranderen in een andere vorm. Ik had nog een berg gele SPEES wezentjes met wiebeloogjes bewaard en die kwamen nu mooi van pas.
Hoi kinderen van groep éééén! Ik ben Martin en heb jullie hulp nodig… gisteren heb ik allemaal ruimtewezens gemaakt en vanmorgen toen ik hier heen reed moest ik heeeel hard remmen. Daardoor zijn alle voorbeeld ruimtewezens in 1 grote hoop geplet… kunnen jullie mij helpen om nieuwe aliens te maken? Ik gebruikte eerst het woord ruimtewezens, omdat ik dacht alien klinkt misschien wat eng voor groep 1. Al snel werd ik door de kinderen verbeterd en werden er allerlei Aliens gemaakt. Meester kijk! Die van mij heeft 20 ogen en mag ik nog wat klei pakken? Ja hoor pak maar van de berg. Meester ik heb geen wiebeloogjes meer en heb je nog ijsstokjes? Nee die zijn op, misschien kan je bij een ander groepje wat lenen? Waarop de juf toevoegt samen spelen is samen delen. Ja samen spelen is samen delen bevestigen de kindjes en gaan met goed onderling overleg weer aan de slag. Eenmaal klaar sluiten ze af met een liedje om mij te bedanken. Ik hoef denk ik niet uit te leggen hoe tof het is dat dik 20 kinderen voor je zingen. Smelt…
Van mijn tijd in de onderbouw op school heb ik nog een paar mooie herinneringen, waarvan een paar dat er dus iemand op school kwam om met de klas iets te doen of een reizend schooltheater stuk. Dat maakte echt indruk en vol verwondering nam ik alles in me op. Zoveel jaren later mag ik precies dat doen en antwoorden bedenken op leuke vragen van kinderen. Het is met woorden lastig te omschrijven, maar zal het toch proberen. Je kunt in een klas zelf kind zijn en met de kennis van een volwassene meegaan in de belevingswereld van de kinderen. Mooie miniverhaaltjes en twinkelingen in de ogen. Meester heeft u echt al die klei poppetjes zelf gemaakt? En was dat in één dag klaar? Ik vind het echt zooohooo knap gemaakt het is écht Kunst meester!
De kinderen verlaten de klas en ik zet de tweede workshop klaar. De kinderen van groep 2/3 gaan een krokodil maken aan de hand van een stappenplan. Alle tafels zijn voorzien van klei en het stappenplan staat klaar op het digibord. Van een oase van rust naar een klas vol stuiterende kindjes die een leuke feestdag hebben. Direct staan ze met hun neusjes bij de kleikunstwerken te kijken en ontstaat een nieuw vragenvuur van kinderen die iets ouder zijn en dus ook andere vragen stellen.
We beginnen met de uitleg van het stappenplan en maak een voorbeeld krokodil. 36 ogen volgen wat ik maak en regelmatig schakelen een paar ogen om naar iets anders dat nog interessanter is. Een kort en krachtige uitleg om de spanningsboogjes er bij te houden en nu gaan ze zelf aan de slag. Er ontstaan met wat hulp 18 krokodillen met enorme tanden of andere versieringen. De ene lijkt op een hagedis en de ander maakt er een dinosaurus van. Met nog maar net genoeg wiebel oogjes over van het alien slagveld mogen ze aan m’n tafeltje de oogjes komen halen. De teleurstelling als ze op zijn… volkomen logisch, want ik probeer mijn eigen ateliervoorraad wiebeloogjes ook altijd goed op peil te houden. Elke workshop duurt iets langer dan een uur en de kinderen hebben nog genoeg tijd over om krokodillenkindjes te maken of de krokodil helemaal te versieren met gekleurde klei. Eerst maken wat ik de kinderen graag wil leren en dan mogen ze zelf nog even losgaan. Met zo’n workshop leren ze bewust kijken naar hoe een dier in elkaar zit. Het stappenplan is heel eenvoudig met foto’s uitgelegd en toch maken ze anatomische fouten. En daar wordt het interessant. Het zijn geen fouten maar leermomenten. Hoe zit zo’n beest nou eigenlijk in elkaar?
Ze leren goed kijken en te begrijpen hoe een dier er uitziet en dat spelenderwijs. MET WIEBELOOGJES en veel klei! De werkjes mogen ze mee naar huis nemen in een bakje dat ze mee moesten nemen. Natuurlijk hadden lang niet alle kinderen er 1tje mee, dus gingen de juffen op strooptocht door de school en kwamen aan met grote popcornbakken, dienbladen of de mededeling neem morgen een bakje mee dan kan het werkje mee naar huis. Ik had nog overwogen om doosjes in te kopen, maar dat is ook weer afval en das zonde.
Groep 4/5 is aan de beurt en we gaan smileys maken. Gisteravond heb ik ze alle 17 nog gemaakt, want de andere voorbeelden stonden overal en nergens in de klei- en verffabriek in Ermelo. Opnieuw maken is bijna net zo snel en handig voor de volgende workshops, want het mag weer! De kinderen komen binnen en reageren blij dat we smileys gaan maken! Nadat ik een demonstratie heb gegeven hoe je zoiets kunt maken gaan ze aan de slag. De uitgestoken tong en of de verliefde smiley met hartjes in de ogen zijn verreweg het populairst. Deze groep kinderen mag werken met klei die afgebakken wordt en het mini oventje wordt flink aan het werk gezet. Tussendoor krijgen we nog een doosje Smarties van groep 8 (die vinden zich zelf ZOOO GROOT! Haha heerlijk.) en een de juf wijst me op de koffie die koud staat te worden. Ik loop van de ene meeeester naar de andere en kan een wachtrij net aan voorkomen. Oeps een kindje vergeten die nu voor de tweede keer om hulp komt vragen. Ze krijgt wat extra aandacht en als ik het goed heb zijn alle kinderen aan de beurt geweest voor hulp of een complimentje. Meester is het goed zo? Wat vind je zelf? Ja nou euhh ja ik vind het mooi! Goed zo dan ga ik het afbakken zet het maar op de tafel. Deze groep verlaat de klas niet zingend, maar met een collectieve bedankt meester Martin! En weg zijn ze, want er zijn poffertjes.
Groep 6/7 is aan de beurt en we gaan een Toffe Peer maken. Met deze groep kinderen is het leuk om tussendoor iets langer in gesprek te gaan en nadenk grapjes te maken. Ze zijn al verder ontwikkeld en dat zie je terug in wat ze maken. Het karakter van het kind is in de werkjes terug te zien. De ene zit muisstil te werken en kijkt je met grote vragende ogen aan om hulp, maar durft eigenlijk niet. Elk kind kan je net even dat zetje geven zodat ze iets moois maken en zichzelf verrassen. In de vorige groep ontstonden smileys met mondkapjes en dat gebeurde in deze groep weer. Toffe peren met een mondkapje of zelfs een wereldbol met een mondkapje. Bijzonder dat de tijdsgeest te zien is in wat ze maken. In de tweede ronde kregen ze meer kleuren klei en mochten ze losgaan. Pokemon karakters, unicows, een pinguïn, schildpadden en gootsteenontstoppers.
Tot slot ijs op het plein met spikkeltjes en een koekje een paar afbakrondes en de klas weer netjes achtergelaten. Van 1 peer weet ik dat die in de vakantie mee op reis gaat naar Turkije en er heel wat kindjes en ouders druk zijn met mooie plekjes uitzoeken voor de creaties! M’n missie om de wereld een beetje vrolijker te maken wordt zo wel heel letterlijk en figuurlijk tegelijk. Is daar een woord voor?
De juf die afscheid nam heeft genoten! Missie geslaagd.
