Vanmiddag had ik een afspraak met iemand die ik in het ondernemerschap en privé hoog heb zitten. Hij is voor mij een klankbord waar ik zo nu en dan mee afspreek om vragen te stellen, mijn plannen te toetsen en zakelijk te sparren. Dit keer ging het over mijn kudde die ik uiteraard had meegenomen naar de brouwerij van Maallust bier in Veenhuizen. Voordat ik de kans kreeg om te gaan zitten om het over de kudde te hebben draaide een ouder stel dat achter ons zat zich om. Oh wat leuk zeg wat is dat? En direct pakt ze een koetje en bestudeerd het aandachtig. Ik leg op mijn beurt het verhaal uit en zie twinkelingen in haar ogen en in die van mensen om ons heen. Ik kijk mijn afspraak aan en zeg, nou dit bedoel ik dus. Hij glimlacht en ik weet dat ik dit fenomeen dus niet meer hoef uit te leggen. Even later komt de eigenaar v/d brouwerij naar ons toegelopen om even hallo te zeggen. Ik wist dat ze elkaar kennen en direct verplaatst het gesprek zich naar wat er op tafel staat. Voordat ik bij deze brouwerij had afgesproken wist ik al dat ik binnenkort een fotoshoot in de brouwerij wilde gaan doen. Het leuke is dat de brouwer het idee zelf in kopt door leuk te reageren en Bravehorn ergens op schrijft om op een later moment te bekijken.
In het gesprek met mijn klankbord (zo te noemen vanaf nu) heb ik het over het plan dat achter het Bravehorn verhaal schuil gaat. Het belangrijkste is dat ik het heel leuk vind en bepaalde principes en strategieën verwerk in het verhaal. De eenvoud van de gekleide koeien wordt versterkt door een goed verhaal. Dat het hele verhaal op dit moment nog niet duidelijk is maakt niet uit. De kleine miniverhaaltjes zijn op dit moment de fase waarin ik me bevind. Het doel is nu om te kudde en de personages te leren kennen. Dat kan alleen door ze in situaties te brengen wat leerzaam is voor mij. Het leuke is dat ik met de hooglanders situaties maak die voor een ieder herkenbaar zijn.
Een paar maand geleden had ik ook met mijn klankbord afgesproken. In dat gesprek had ik verteld dat ik opzoek ben naar iets waar ik veel energie van krijg en al mijn kennis en kunnen in kan stoppen. Iets dat dicht bij me staat en wat zonder er aan te trekken gewoon voor mijn neus ontstaat. Het leuke van het koeien concept is dat het zich zelf uitlegt en mensen op me afstappen omdat ze meer willen weten. Als dan blijkt dat er een heel verhaal achter schuilgaat heb ik de interesse wel te pakken. Uiteraard zeg ik dat ze te koop zijn en meestal krijg ik dan de reactie: "Nee ik hoef ze niet te kopen maar ik vind het wel heel leuk!". Mijn antwoord: Bedankt voor uw glimlach want dat is onbetaalbaar. Ik hoef niet iedereen te overtuigen dat ze mijn koeien kopen of het verhaal volgen en de mensen die het leuk vinden haken vanzelf wel aan.
Goed ik heb dus een gesprek met mijn klankbord om plannen door te nemen en gezellig bij te praten. Hij stelt me de vragen waar ik op hoopte en wijst me op zaken waar ik rekening mee moet houden. Voor een deel staan die zaken al in mijn plan en pak in die gevallen mijn ideeënboek erbij om te laten zien dat ik er al over heb nagedacht. Het project v/d kudde is voor een deel heel gestuurd en voor een deel ontstaat het organisch door input van buitenaf. Dat kan iemand zijn die een opmerking maakt of een podcast waarin ik iets hoor dat in mijn verhaal thuis hoort. Om fictie te maken kan je prima naar de echte wereld kijken en het een eigen creatieve draai geven. Dat is denk ik ook waar mijn kracht ligt. Het vermogen om elementen te verzamelen en te combineren tot iets nieuws. Dat ik dan goed ben in kleien, tekenen, vormgeving, en schrijven is mooi meegenomen. Je kan nog zo hard zeggen dat je ergens goed in bent, maar ik laat het liever zien.
Iedereen is geïnteresseerd in verhalen. Dat kan in de krant, tv, online, in het echt, een boek, of wat dan ook zijn. Mijn eigen verhaal is dat ik mijn werk heel erg leuk vind en daar enthousiast over kan vertellen. Vanuit dat idee heb ik de conclusie getrokken dat ik eigenlijk verhalen vertel. Een object is waardeloos totdat je het verhaal hoort dat er bij hoort. Nu denk je misschien ja maar een diamant is toch heel waardevol zonder verhaal? Ga maar eens lezen over de geschiedenis v/d diamant. Dat verhaal is waarom een diamant zo waardevol is. Er heeft nooit iemand gezegd ja das mooi en duur.
In mijn hoofd kan ik een boel, maar het wordt pas echt leuk als je dingen gaat opschrijven. Dan kan je nieuwe verbanden leggen en heb je het overzicht over dat wat je vanuit je gedachten op papier hebt gezet. Deze gedachten letterlijk op een rijtje zetten om daarmee ruimte te maken voor nieuwe ideeën.
Het Bravehorn verhaal ontstaat net een paar stappen voor mij uit. Daar heb ik mijn brein jaren lang voor getraind. Om te zorgen dat een idee echt wat kan gaan worden is een goed plan een vereiste met daarbij een flinke dosis ervaring. Hoe vaker ik nee hoor hoe duidelijker het voor mij wordt welke kant het dan wel op moet. En geloof mij, ik heb al heel vaak NEE gehoord op ideeën die ik had.
De klankbord meneer kent mij als ondernemer al sinds dat ik ben begonnen. Één van de eerste grafische opdrachten zo’n 15 jaar geleden was van hem. Het is heel waardevol dat iemand in het ondernemerschap naast je komt staan om samen terug te kijken en te praten over waar je nu staat. Bijna elke ondernemer loopt tegen dezelfde problemen aan. De problemen zijn vaak generiek en de oplossing is maatwerk. Als iemand snapt tegen welk probleem je aanloopt kan hij/zij helpen met de maatwerk oplossing.
Na dit gezellige en leerzame gesprek loop ik met mijn kudde terug naar de auto en spreek de eigenaar v/d brouwerij nog even aan. Ja ik wil binnenkort even langskomen om hier foto’s te maken met mijn kudde. Waarschijnlijk is er een koe die op de kop onder de tap eindigt… Haha leuk! Bel maar gaan we doen. Door mijn Bravehorn verhaal beleef ik zelf mooie avonturen in de echte wereld!
Bravehorn > Facebook
Bravehorn > Instagram
Oh en ik heb het woord ziek zijn of K niet één keer genoemd! Er zijn al weer zoveel mooier dingen waar ik over kan vertellen.
Bedankt voor het lezen!
Martin
