Martin, jij lijdt aan tunnelvisie. Klopt, bedankt en zie je aan de andere kant!
Tunnelvisie is de onkunde, onwil of onmogelijkheid om bepaalde dingen waar te nemen die binnen iemands directe belevingswereld liggen. De reikwijdte van de mentale blik op concepten en begrippen wordt beperkt tot het eigen aandachtsveld. Vanuit onkunde is het ooit begonnen zo’n 17 jaar geleden met een vensterbank vol met beeldjes. Moet dat nou daar staan, zegt m’n vrouw… Ja, ik ga kleien en gewoon mooie dingen maken, dat is wat ik wil doen. Inmiddels staan de beeldjes niet meer in de vensterbank maar in de kleikunstgalerie en bij heel veel mensen thuis.
Het is best makkelijk om jezelf te verliezen in dromen en vinden dat je er klaar voor bent. Klaar voor het grote werk, wat dat dan ook mag zijn. Succes en eindeloos veel opdrachten. De werkelijkheid is natuurlijk niet zo mooi als in je hoofd. Ik ben soms een fantast (een persoon met een abnormaal ontwikkelde fantasie) en een dromer. Je ziet dingen die anderen niet zien en het is dan best lastig om aan die droom vast te houden.
Woorden zoals tunnelvisie en fantast kun je zien als negatief, maar voor mij was het motivatie om nog harder door die tunnel heen te scheuren, want ik had het vertrouwen dat er licht is aan het einde van de tunnel.
Kortom, ga voor je passie, zielswerk en rijd gewoon met de lichten ontstoken jouw tunnel in. Aan de andere kant aangekomen ben je ineens interessant, want je hebt het werk gedaan! Zo kan ik onwijs genieten van muziek en de woeste grillige tocht van artiesten om uiteindelijk je kunst met de wereld te delen. Ik ga niet zingen en piano spelen, maar snap precies waar ze over zingen en dat klinkt ook best gaaf in een tunnel.
